Estambul... y yo solo en el plano a medida que desciende, me podría decir cómo me estaba metiendo sentimientos románticos, pero estaba dormido. Nuestro joven hermano o Mi sello en el Pasaporte que "Oh, bienvenido a la señora Sentimiento, somos una familia que hemos seguido," dice lo que quisiera escribir, pero guia de estambul que no estaba destinado a ser. Si no... todo lo que sé es Turquía, que me espera con impaciencia que me fui con mi sombrero y mis gafas de sol con el fin de ser reconocidos a partir de la terminal internacional, Indiana Jones paparazzi, a pesar de su atraparon, mantener una andanada de preguntas...
- ¿Se siente ¿cómo se siente?
-Bien, estoy un poco cansada... (estoy muy cansada, en realidad. Yo estaba llegando al final de mi viaje, pero mi salud no podía entender. En el avión cuando se mueven entre el sueño y la vigilia, "Donde me voy a quedar ahora" - live segundo de pánico y "te vas a casa sintiendo" por esta razón también tengo una bofetada a mí mismo. Mi familia excursion en eestambul puede ser un poco de miedo. Yo estaba asustado, pero realmente quejumbroso de los niños. De todos modos, yo cerré los ojos, y me estoy poniendo ansiosa. Pero me siento como un idiota. Estoy buscando en el Bon Bon. Mi cerebro "off"automáticamente excursion en estambul quiere tomar la delantera a sí mismo, y obtuvo Un en mis huesos.)
- ¿Dónde te gusta más?
-Los Ángeles amé cada parte, excepto. (Esta pregunta tal vez un mes, tal vez un año más tarde, y de nuevo, tal vez me puede dar una respuesta. Mi experiencia es que en la actualidad todos en mal estado. Parece imposible que este viaje aparte. Yo guia de estambul sólo voy a conseguir esta oportunidad de nuevo para estos viajes, "¿te ha gustado tu mejor viaje? " son preguntas que necesitan respuesta.)
-Has cambiado?
-No sé, el tiempo dirá. (¿Cómo puede ser cambiado? Una vez me siento más confiado. En todos los obstáculos que se presentaron en mi propio "yo he viajado por el mundo, que es donde se dibuja la línea?" todo lo que puedo decir. Me di cuenta de que mi sueño con gas ukalalastim ser visto y en muchos otros lugares también. Tengo que advertir a mis amigos ya. Soy una mejor persona, pero...
A veces voy, cuando cierro los ojos puedo caminar en una calle en la India. En cualquiera de los lados de mentiras y de las personas en el lugar... y el hambre... e incluso en este caso la basura rodó en sus caras... caras sonrientes... la forma en que me ayudan cuando Sucio, pero colorido y armonioso de los patrones o mutilados por las minas en Camboya ropa y la belleza, en el caos de los niños corriendo y jugando, creo. El intento de destruir a un país auto disparó y mató a los árboles aún son bebés y los huesos que aparece en la parte superior de la tierra después de la lluvia, de cerrar los ojos de todo el mundo en esta masacre, al menos, un tercio de la población del país, han muerto en un horrible manera... y esto a pesar de la dolorosa historia reciente, la sonrisa de la gente cuando me hizo viajar por el río... flotando entre las casas de los aldeanos kaybetmeyis niños desnudos, agitando en el otro extremo del mundo, Vi las islas flotantes en el lago Titicaca en Perú, creo. A una altitud de aproximadamente 4000 metros en tiempos de necesidad, dada la lucha de la vida... Me quedo en la casa de la sencillez de la vida de los campesinos, la terrible cara del colonialismo Y el genocidio en un país de "¿por Qué nunca los de tipo doméstico, de personas que están allí?", le pregunte... y las respuestas que usted recibe cuando usted que odian a la humanidad a pesar de todo esto, todo el mundo todavía están "en blanco", gente que no puede encontrar el agua ¿qué es el color que se considera tan importante como los edificios y adornado con los edificios ornamentados establecido con los residentes de la búsqueda para no enviar a las personas a encontrar agua
İşte gözlerimi kapadığımda bütün bunlar kafamda dalgalanıyor. Tüm hüzünlerden bir parça içime aldım. Böyle bir yolculuğa çıkan her normal vatandaş daha iyi bir insan olur, buna eminim. Çevremdekiler farklı düşünebilirler ama... Daha önce guia de estambul herkesin problemini kendime dert eden ben, bütün gördüklerimden sonra minik detaylara vahlayarak kendimi hırpalamanın gereksiz olduğunu fark ettim. Çünkü dünya iyi insanların çoğunlukta olduğu ama kötü insanlar tarafından yönetilen bir yer. Ve ilerlemek için ilk önce bunları birbirinden ayırmak, sonra gereksiz hüzünlere "hayır" diyerek önemli problemlere doğru yürümek gerekiyor. İnsanoğluysa genelde bunun tersini yapmaya meyilli. Hem daha kolay olduğu, hem de kendini daha çok sevdirebildiği için...
Başka ne konularda değiştin derseniz, sakinleştim. Sanki daha önce içimde bir savaş vardı, şimdi durdu. Hayatı akışına bırakmak gerektiğini anladım. Bazı özelliklerimi hiç sevmiyor, değiştirmek için çok hırpalıyordum kendimi. Buna bir son verdim. Kendimi olduğum gibi kabul etme yönünde en azından bir adım attım.
-Aman ne güzel yaptın. Peki kendinle ilgili daha önce bilmediğin, yeni keşfettiğin bir şey?
-Vahşi hayvanlara karşı olan sevgim ve salaklık boyutundaki korkusuzluğum.
-Hiç eve dönmek istedin mi?
-Hayır. (Bu yolculuk her zaman guia de estambul çok kolay olmadı. Bazen çaresizlikten, bazen yorgunluktan, bazen kızgınlıktan gözyaşlarıma engel olamadım. Arada durup "Ulan ben neredeyim?" diye sordum. Küflü odalarda uyudum. Ama hiçbir zaman geri dönme fikrini aklıma getirmedim. "Bunlara sonra gülerim" dedim. Kötü anımda yanımda duran insanı tanıdığım için mutlu oldum. Bir sonra göreceğim yerleri hayal ettim. Bunların da yolculuğun bir parçası olduğunu zaten daha en başında kabullenmiştim. Macchu Picchu'dan inerken ayak tırnaklarım morardı mesela. Acıma bakarak "Olsun bunu gördün ya, ayak tırnakların da düşsün, ne yapalım" dedim. (Ama düşmediler)
-Böyle bir yolculuğa çıkmayı düşünenlere önerilerin var mı?
-İmkanınız varsa hiç durmayın çıkın. İmkan derken parayı kastetmiyorum. Ben biraz şımarık dolandım ama parasız pulsuz o kadar çok genç dünyayı geziyor ki! (Genç de değilim zaten)... Birçok ülke vize de istemiyor. Eğer pasaport alacak durumunuz varsa maddi imkanlar dert olmamalı. En azından dürüst olarak şu soruyu cevaplayın "Beni engelleyen gerçekten içinde bulunduğum durum mu yoksa korkum mu? Ben ki çok korkak yapıda biriyim, bu işin içinden çıktım. Kafamın bu kadar havada olmasına rağmen guia de estambul tek parça olarak döndüm. Herkes yapabilir.
-Bundan sonra ne yapacaksın?
-Bakalım...
-Başlarken birçok insana teşekkür etmişsin, bitirirken teşekkür etmek istediğin kimse?
-O kadar çok ki! Aileme bir kere daha teşekkür etmek istiyorum mesela. Beni özgür bıraktıkları için.. Her şekilde bana destek oldukları için... Ve beni devamlı merak etseler de bana çaktırmadıkları için... (Meksiko ve Rio harici, ama o kadar da olur. :)
Sonra beni en iyi şekilde ağırlayan arkadaşlarım Sandipa, Sanu, Indranil, Tulsi, Elsa, Martin, Masako, Suna ailesi, Tuck ailesi, Hilda ve Andreia'ya,
Ve bana katılmak için onca yol uçan Helin ve Ceyda'ya...
Ve yol boyunca tanıştığım güzel insanlara...
Ve bloguma tıklayarak benimle yolculuk yapan herkese ... Onlar sayesinde hiç yalnızlık çekmedim.
-Peki Duygu, iyi dinlenmeler o zaman.
İşte böyle, röportajımı verip annemi kucakladım. guia de estambul Sonra da eve gittim. Yatağım ne rahatmış! Su da sıcak akıyor :) Küçük şeylerin değerini daha iyi anlıyorum. Şimdilik blogumu takip etmeye devam edin! Daha koyacağım fotoğraflar var. Ve belki söyleyeceğim birkaç şey de olur...
Hayalimi gerçekleştirirken yanımda olduğunuz için bir kez daha
